Δεκατρία χρόνια μετά την αιφνίδια παραίτηση του τότε Αρχηγού ΓΕΣ Κωνσταντίνου Ζιαζιά, ορισμένα μέσα επιχειρούν να αναδείξουν ξανά το γεγονός, όχι ως ιστορική αναφορά, αλλά ως εργαλείο επηρεασμού της τρέχουσας ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Η επανεμφάνιση αυτής της αφήγησης συμπίπτει με συγκυρίες κρίσεων και προαγωγών, εγείροντας ερωτήματα για τα πραγματικά κίνητρα πίσω από την «αναβίωση» ενός παρελθόντος με επιλεκτική μνήμη.
Η παραίτηση που έγινε αφήγημα “ηθικής”
2012: Τι έγινε πραγματικά
Ο Κωνσταντίνος Ζιαζιάς υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του Αρχηγού ΓΕΣ το 2012, επικαλούμενος την άρνησή του να αποδεχθεί πολιτικές παρεμβάσεις στις κρίσεις των Ανωτάτων Αξιωματικών. Αν και η ενέργειά του προκάλεσε τότε έντονη δημοσιότητα, δεν ακολούθησε καμία καταγγελία ή ένδικη ενέργεια που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη εξωτερικής πίεσης ή παρέμβασης.
Η επιλογή του να αποχωρήσει σιωπηρά, αντί να αντιταχθεί θεσμικά ή να ζητήσει εξηγήσεις, καταγράφηκε ως μια καθαρά προσωπική στάση – όχι ως πράξη θεσμικής αντίστασης ή καταγγελίας. Η παραίτηση δεν συνοδεύτηκε από αποδεικτικά στοιχεία, ούτε από αναλυτική τεκμηρίωση της φερόμενης παρέμβασης.
Ο Ζιαζιάς είχε κάθε δυνατότητα να παραμείνει στη θέση του και να εκφράσει διαφωνίες εντός των προβλεπόμενων θεσμικών διαδικασιών. Αντί γι’ αυτό, επέλεξε να αποχωρήσει, αφήνοντας τη δημόσια σφαίρα να γεμίσει με ερμηνείες – κυρίως πολιτικές και όχι υπηρεσιακές.
Ηρωοποίηση με καθυστέρηση
Δεκατρία χρόνια μετά, άρθρα εμφανίζουν τον Ζιαζιά περίπου ως “πνευματικό πατέρα” της σημερινής στρατιωτικής ηγεσίας. Προσπαθούν να προσδώσουν στην τότε παραίτηση χαρακτήρα ιστορικής θυσίας, συνδέοντας την αυθαίρετα με την πορεία Αρχηγών που ούτε συμμετείχαν ούτε επηρεάστηκαν άμεσα από τα γεγονότα του 2012. Η υπαινικτική αυτή “ηθική σύνδεση” φανερώνει πολιτική σκοπιμότητα, παρά στρατιωτική ανάγκη.
Η στοχευμένη επαναφορά στη συγκυρία των κρίσεων
Τι εξυπηρετεί η ανάδειξη τώρα
Η επαναφορά του ζητήματος Ζιαζιά μόνο τυχαία δεν είναι. Βρισκόμαστε λίγο πριν από κρίσιμες κρίσεις και μεταβολές στη στρατιωτική ηγεσία, και η αναβίωση της συγκεκριμένης παραίτησης του 2012 λειτουργεί ως μοχλός πίεσης. Η ηρωοποίηση του τότε Αρχηγού δεν περιορίζεται σε μια ιστορική υπενθύμιση, αλλά εκπέμπει ένα σαφές υπονοούμενο: «υπήρξαν και άλλοι που αποχώρησαν με αξιοπρέπεια» – άρα και οι σημερινοί ηγέτες οφείλουν να σταθούν στο ίδιο ύψος.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, επιχειρείται μια πολιτική εργαλειοποίηση του παρελθόντος, που δεν υπηρετεί την ουσία, αλλά επιχειρεί να υπονομεύσει την ψύχραιμη και αντικειμενική αξιολόγηση του έργου των σημερινών Επιτελών. Το άρθρο και η χρονική του συγκυρία – λίγο πριν τις ετήσιες κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις – κάθε άλλο παρά αθώα είναι.
Καλλιεργείται, σκόπιμα ή όχι, ένα αφήγημα ηθικής «κληρονομιάς», σύμφωνα με το οποίο κάποιοι σήμερα ηγούνται χάρη σε πράξεις άλλων το 2012. Μόνο που οι καιροί άλλαξαν, και η υπευθυνότητα δεν μετριέται με παραιτήσεις εντυπώσεων, αλλά με καθημερινή προσφορά, θεσμική σοβαρότητα και εθνική συνέπεια.
Ακολουθήστε μας στα social media:
NewsRoom Army24gr με πληροφορίες από: Επιστολή Αναγνώστη
#ροη #προσωπικο #υπεθα #επιτελεια #ελλαδα #διεθνη #αμυντικη βιομηχανια
Σημείωση: Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και όχι απαραίτητα του Army24. Παρακαλούμε για την κατανόησή σας, καθώς η δημοσίευσή τους μπορεί να εμφανιστεί με μια μικρή καθυστέρηση.