Ο ΑΓΕΣ ακούει; Υπαξιωματικός στο 401 σε κρίσιμη αναμονή
Ένα συγκλονιστικό περιστατικό έρχεται να αναδείξει, για ακόμη μία φορά, την τραγική αδιαφορία του συστήματος απέναντι στους ανθρώπους που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ο Υπαξιωματικός Χρήστος Μ., 41 ετών, από μονάδα της Αλεξανδρούπολης, πατέρας τριών μικρών παιδιών, νοσηλεύεται εδώ και σχεδόν έναν μήνα στο 401 ΓΣΝΑ με σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα. Η περίπτωση του φέρνει στο προσκήνιο το ερώτημα: Ο ΑΓΕΣ ακούει;
Σύμφωνα με καταγγελίες της συζύγου του, ο στρατιωτικός έπρεπε να έχει ήδη χειρουργηθεί για τρίτη φορά στην καρδιά. Αντί όμως η επέμβαση να πραγματοποιηθεί έγκαιρα, υπάρχει μια ανεξήγητη και επικίνδυνη καθυστέρηση. Η υγεία του επιδεινώνεται καθημερινά, ενώ η οικογένειά του ζει με την αγωνία της απώλειας. Είναι αδιανόητο ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία της πατρίδας να αφήνεται στην τύχη του.
Η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αντιθέτως, είναι η κορυφή του παγόβουνου για το πώς το κράτος και οι στρατιωτικές αρχές αντιμετωπίζουν τα στελέχη τους σε κρίσιμες στιγμές. Πίσω από τις τιμητικές δηλώσεις και τις παρελάσεις, η πραγματικότητα δείχνει ένα σύστημα που καθυστερεί, αδιαφορεί και παραμελεί τους ίδιους τους ανθρώπους του.
Οι ευθύνες δεν μπορούν να καλυφθούν πίσω από γραφειοκρατικές δικαιολογίες. Ο Χρήστος έχει τρία μικρά παιδιά που τον περιμένουν στο σπίτι. Έχει μια σύζυγο που εκλιπαρεί δημόσια για βοήθεια. Έχει συναδέλφους που αγωνιούν και μια κοινωνία που βλέπει την αδικία. Είναι δυνατόν να μιλάμε για Ένοπλες Δυνάμεις με υψηλή αποτρεπτική ισχύ, όταν δεν μπορούμε να σώσουμε έναν δικό μας άνθρωπο που χρειάζεται άμεση ιατρική φροντίδα;
Το ερώτημα είναι σκληρό αλλά αναπόφευκτο: Ο ΑΓΕΣ ακούει; Ακούει την κραυγή αγωνίας μιας οικογένειας; Ακούει την απόγνωση ενός ανθρώπου που βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου; Ακούει την οργή των συναδέλφων που βλέπουν ότι αύριο μπορεί να βρεθούν στην ίδια θέση; Η σιωπή δεν είναι επιλογή. Η αναμονή δεν είναι λύση. Η καθυστέρηση ισοδυναμεί με εγκατάλειψη.
Η κοινωνία ζητά απαντήσεις και κυρίως πράξεις. Δεν αρκεί μια τυπική δήλωση συμπαράστασης. Χρειάζεται άμεση κινητοποίηση, να γίνει το χειρουργείο τώρα, να εξασφαλιστεί ότι ο άνθρωπος αυτός θα έχει την ευκαιρία να επιστρέψει ζωντανός στην οικογένειά του. Γιατί πίσω από κάθε στολή υπάρχει ένας πατέρας, ένας σύζυγος, ένας γιος. Και η αξία του δεν μπορεί να μετριέται με διαδικασίες που καθυστερούν αδικαιολόγητα.
Αν δεν σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους που στηρίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, τότε όλη η ρητορική για πατρίδα, τιμή και καθήκον καταρρέει. Η υπόθεση του Χρήστου είναι δοκιμασία όχι μόνο για το 401, αλλά και για το Γενικό Επιτελείο. Είναι μια στιγμή αλήθειας: είτε αποδεικνύουν ότι το σύστημα λειτουργεί, είτε επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει καμία φροντίδα για τα στελέχη.
Η αγωνία κορυφώνεται. Η κοινωνία περιμένει. Και η φωνή που ακούγεται πιο δυνατά από όλες είναι αυτή της συζύγου του: «Σώστε τον άντρα μου». Το ερώτημα που μένει μετέωρο είναι ένα: Ακούει ο ΑΓΕΣ;
Ακολουθήστε μας στα social media:
NewsRoom:Army24gr
#ροη #προσωπικο #υπεθα #επιτελεια #ελλαδα #διεθνη #αμυντικη βιομηχανια
Σημείωση: Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και όχι απαραίτητα του Army24. Παρακαλούμε για την κατανόησή σας, καθώς η δημοσίευσή τους μπορεί να εμφανιστεί με μια μικρή καθυστέρηση.